Vrouwen met haar op de tanden

Disclaimer: dit is geschreven door twee vrouwen die werkzaam zijn in projectmanagement en daarmee is dit artikel per definitie gekleurd. Vinden wij dat erg? Nee, want een beetje kleur maakt het leven juist wat leuker. Vrouwen kijken vaak kritisch naar zichzelf, maar met dit artikel willen we graag wat positieve punten aanhalen.Oh ja.. we scheren iedereen over dezelfde kam!

Meisjes mogen tegenwoordig alles worden ‘als ze later groot zijn’: kapster, directeur, moeder of projectmanager. Waar de cultuur vroeger vrouwen aanspoorde direct na het trouwen te stoppen met werken, worden vrouwen door de cultuur anno 2019 steeds meer gestimuleerd om het beste uit zichzelf te halen en het pad te kiezen dat zij zelf willen bewandelen.

Tamlyn van Lanen

Dat leidt ertoe dat steeds meer vrouwen ervoor kiezen om een carrière op te bouwen. Zo ook in projectmanagement: hoewel de (alfa)mannen met 70% nog de boventoon voeren in de meeste organisaties  (Pahker, 2019), zie je steeds meer vrouwen in ons vakgebied. Een mooie ontwikkeling, vinden wij. En wij vinden ook dat Aresz dit goed aanpakt: met een verhouding van 64% vrouwelijke en 36% mannelijke projectmanagers in dienst is het bijna de omgekeerde wereld.

Hoewel wij als vrouwen ingezet worden als projectmanager, merken we dat wij onszelf toch nog steeds moeten bewijzen. Maar wij knokken er graag voor om ons als vrouwelijke projectmanager te bewijzen.

 Waar mannen hun positie in de organisatie claimen, zeer competitief zijn en self-promoting, bewegen de meeste vrouwen zich meer op de achtergrond. Wat wij ook ervaren, in bijvoorbeeld risicomanagement, is dat wij vrouwen vaak “zeuren” en beren op de weg zien, terwijl mannen deze risico`s onvoldoende helder hebben en/of beheersen. Waar mannen beter zijn in het bewaken van “het grote plaatje”, zijn vrouwen gedetailleerder en houden meer rekening met de context en de emotionele perspectieven in projectmanagement. Deze emotionele perspectieven leiden tot betere motivatie van en communicatie met teamleden en algeheel transformationeel leiderschap.

 Zo ervaren wij dat wanneer je als vrouw “haar op je tanden hebt”, dus assertief zijn en je "vrouwtje staan" het vak projectmanagement makkelijker wordt. Maar moet dit nodig zijn? Warm en aardig zijn vaak eigenschappen die aan vrouwen gekoppeld worden en die gaan niet perse hand in hand met assertiviteit. Wij vrouwen zijn dus goed in het managen van meerdere (emotionele) perspectieven, maar ook meerdere typen gedrag. Wij zijn in staat om assertief te zijn waar nodig, maar ook warm en aardig. Wij ervaren ook dat onze opdrachtgevers en werkgever zeer positief zijn tegenover de inzet van vrouwelijke projectmanagers, waarbij de kanttekening gemaakt wordt dat het “haar op onze tanden” een doorslaggevende factor is in de selectie. 

 Nu zijn dit slechts voorbeelden van wat een vrouwelijke projectmanager (mogelijk) ervaart. Zijn er in uw beleving wellicht geen verschillen met wat mannelijke projectmanagers ervaren? Aanvullingen of input is van harte welkom en zien wij graag tegemoet. 

Shannon Tijdeman